Schreeuw in stilte, 2025, klei. Een verstilde uitbarsting van wat binnenin raast. De schreeuw die niemand hoort, maar alles zegt.

Weet dat ik je heb, 2025, ijzerdraad, boterklopper, metaal, roestige spijkers, steen. Tussen chaos en verzet houd jij me vast. Je weet niet altijd hoe — maar je blijft.

Toen ik niet kon blijven, 2025, klei, papier, foto's, ijzerdraad, wol. Het moment waarop een kind zichzelf opsplitst om te overleven. wat vertrekt, blijft toch bestaan, in delen, in vormen van bescherming.

Het herinnert zich, 2025, natuurlijke materialen, lijm, spiegels, ogen. PTSS — een lichaam in staat van constante waakzaamheid. Geen keuze, maar een overlevingsmechanisme.

Stemmenweefsel, 2025, brons, sokkel. Een lichaam dat spreekt in lagen — een weefsel van innerlijke stemmen, gevangen in brons, gevormd door wat niet zwijgt.

Laat het aangedane lichaam spreken, 2025, klei, mos. Niet langer stil, niet langer verborgen. Het lichaam draagt de waarheid. In elke spanning, elke adem, elk litteken. Laat het spreken. Niet om de pijn vast te houden, maar om haar te erkennen.

Frequentie van het Zelf, 2025, audio apparatuur, klei, stof, hout, metaal, glas, papier, gevonden voorwerpen, natuurlijke materialen Soms zendt het zelf op meerdere golven tegelijk. Stemmen dwars door elkaar, herinneringen in herhaling…