Ik ben een autodidact beeldend kunstenaar. Verbinding maken met mijn eigen ik en met anderen is niet vanzelfsprekend voor mij. Jarenlang heb ik vast gezeten in een traumatische situatie en als gevolg daarvan ook in mijzelf. 

Kunst is voor mij een weg naar de buitenwereld en me kunnen uiten op een manier dat geen woorden behoeft. Het recht dat ik zichtbaar mag zijn en een verhaal te vertellen heb betekent veel voor mij. Dankzij mijn kunstobjecten durf ik mezelf te laten zien en word ik gesterkt in het gevoel dat er mooie kanten in mij bestaan.

Ik creëer assemblages van gevonden oude voorwerpen en materialen. Mijn kracht is dat ik deze voorwerpen kan loskoppelen van het oorspronkelijke doel en het een geheel nieuwe betekenis kan geven. Vaak heb ik vooraf geen plan en geef ik mij over aan het creatieve proces dat ontstaat.

Wanneer ik bezig ben, beland ik in een andere wereld, waarin alles mogelijk is en de creatieve ruimte onmetelijk is. Door alles wat ik heb mee moeten maken is mijn ik gefragmenteerd en zit er veel chaos in mijn hoofd. De vele details in mijn werk weerspiegelen die chaos, maar vertellen nu hun verhaal van verbinding. Ik werk veel met aardse en sobere tinten, het karakter van de oude voorwerpen versterken het beeld en het verhaal dat ik wil vertellen.