De kunst van assembleren
Assemblage, as-sem-bla-ge, ik hou van dit woord! Voor het begrip Assembleren worden verschillende definities gegeven. Eén daarvan is het samenvoegen van verschillende onderdelen om uiteindelijk een werkzaam geheel te krijgen. Assemblage is een kunststroming, waarbij driedimensionale gevonden voorwerpen bedacht samengevoegd worden tot een nieuwe compositie. Kunstwerken die op deze wijze ontstaan, noem je dan ook assemblages.
En dat is nou net waar ik zo, zo van hou! Het is zo bijzonder om voorwerpen anders te kunnen zien dan waar ze in eerste instantie voor bedoeld zijn. Om ze los te kunnen koppelen van hun oorspronkelijke doel. De kringloopwinkel ligt vol met al deze schatten, als een blij kind ga ik daar dan ook doorheen en zie overal potentie en inspiratie. Mijn dochter en ik noemen dit soort winkels ook wel “snoepjeswinkels”.
Na zo’n bezoek aan de kringloop, staat alles in mij op springen, het gevoel van wel 10.000 stuiterballen in mijn kop en moet ik echt gaan creëren. Uren ben ik bezig om een compositie te bepalen. wanneer het naar tevredenheid is, kan ik alles gaan bevestigen. Het eindresultaat geeft mij een gevoel op een totaal ander level, het is voor mij niet zomaar alleen bevredigend, ik kan er echt hysterisch blij van worden en in een creatieve extase belanden.
Sinds een aantal weken begrijp ik nu een beetje meer, hoe het kan dat dit voor mij zoveel betekent. Na jaren vallen, donderen, wederom vallen en psychisch maar niet “beter” kunnen worden, weet ik nu wat er met mij “aan de hand” is. Ik heb een Dissociatieve identiteitsstoornis, vroeger werd dat meervoudige persoonlijkheidsstoornis genoemd. Poeh, dat is eruit en voor het eerst dat ik het zo op digitaal papier schrijf. Mijn “ik” bestaat uit meerdere delen, zo noem ik ze, die niet goed met elkaar in contact kunnen staan. Ik deel dit lichaam met velen, het is altijd druk in mijn hoofd. En dat is misschien nou de reden waarom ik zó gelukkig wordt van het bezig zijn met Assemblage kunst. Dan kan ik één geheel creëren met materialen die oorspronkelijk niets met elkaar te maken hebben. Door de compositie die ik maak, zijn ze dan toch één geheel, staan ze in verbinding met elkaar.
Die verbinding, daar snak ik naar. Ik heb zelf invloed op de kunst die ik maak, ik heb er controle over. Had ik dat nou ook maar in mijn hoofd, een beetje controle…
Reactie plaatsen
Reacties